توضیحات شریف تودی: یادداشت زیر را #علیرضا_کدیور که از پاییز ۹۸ به عنوان استاد مدعو دانشکده مهندسی کامپیوتر، درس مبانی برنامه‌سازی کامپیوتری با زبان پایتون را ارائه می‌دهد، نوشته و در آن به برخی مشکلات آموزش این درس اشاره کرده؛ از تعلل سازمان سنجش در اعلام نتایج و در نتیجه شروع با تأخیر و فشرده شدن ترم اول ورودی‌ها تا دسترسی نداشتن ورودی‌های جدید به لپتاپ و کامپیوتر شخصی و تجهیز و در دسترس نبودن سایت‌های کامپیوتر دانشکده‌ها و البته بیگانگی نسل جدیدتر ورودی‌های دانشگاه با کامپیوتر به‌خاطر مأنوس بودن‌شان با تلفن‌های همراه هوشمند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آموزش برنامه‌نویسی معمولا به‌خاطر تنوع تجربیات قبلی افراد پیچیدگی‌های زیادی دارد. اگر آموزش برای دانشجوهای ترم اول باشد، این پیچیدگی بیشتر هم می‌شود. تغییر محیط از مدرسه به دانشگاه، تغییر محل سکونت (برای دانشجوهای شهرهای دیگر) و مواجهه با پدیده‌ها و روندهای جدید همگی عواملی هستند که دانشجو را در ابتدای ورود به دانشگاه آسیب‌پذیر می‌کنند و فرایند آموزش و یادگیری را با تحت تأثیر قرار می‌دهند.
در کنار اینها، در یکی دو سال اخیر، تعلل سازمان سنجش در اعلام نتایج کنکور و در نتیجه شروع همراه با یک ماه تأخیر ترم پاییز برای دانشجوهای ورودی جدید، فرصت یادگیری را در ترم اول برای آنها محدود کرده و چالش‌های آموزش برنامه‌نویسی را بیشتر. دانشجویی که تازه پایش به محیط متفاوت دانشگاه باز شده، در کنار همه فشارهای دیگر، باید جور تعلل سازمان سنجش را هم به دوش بکشد و واحدهایی را که دانشگاه در برنامه‌اش چیده، در ترمی بسیار فشرده و پراسترس به سرانجام برساند. اما مبانی برنامه‌سازی کامپیوتری پیش‌نیاز بسیاری از درس‌های دیگر است و تقاضای زیادی در بازار کار هم برای آن وجود دارد، به طوری که در بسیاری از موقعیت‌های شغلی داشتن مهارت در آن یا از الزامات است و یا از امتیازهای بسیار مهم. در نتیجه نمی‌توان با کم کردن سرفصل‌ها سر و ته درس را هم آورد. در نتیجه تأخیر در اعلام نتایج کنکور و فشردگی برنامه ترم پاییز ورودی‌های جدید، باعث می‌شود این دانشجوها تحت فشار مضاعف قرار بگیرند.
هم‌چنین دسترسی به یک کامپیوتر مناسب لازمه گذراندن این درس است، چرا که بدون آن و تمرین عملی برنامه‌نویسی، گذراندن این درس آورده خاصی برای دانشجوها نخواهد داشت. اما دسترسی به کامپیوتر هم در چند سال اخیر با چالش‌هایی مواجه بوده؛ برخی از دانشجوها لپتاپ یا کامپیوتر شخصی ندارند، برخی دارند، اما از آنجا که تمامی نیازهای دیجیتال‌شان را از ابتدا با گوشی هوشمند رفع کرده‌اند، میانه‌‍ای با آن ندارند و به نحو مطلوب از آن نمی‌توانند بهره بگیرند، برخی‌شان به تازگی صاحب لپتاپ شده‌اند، اما هنوز به دست‌شان نرسیده و برخی نیز مدام درباره RAM و CPU و … می‌پرسند تا یک خوبش را تهیه کنند!
اولین باری که متوجه شدم عده‌ای از دانشجوها لپتاپ ندارند. آدرس سایت دانشکده را آن‌چنانکه از دوره دانشجویی خودم یادم بود، به آنها دادم و با اعتماد به نفس و غرور بهشان گفتم آنجا کامپیوترهایی برای دانشجوهای کارشناسی هست، می‌توانید تمرین‌هایتان را آنجا حل کنید. اما جلسه بعد دیدم دانشجوها برنامه‌هایی پیدا کرده‌اند که کد پایتون را روی گوشی هوشمندشان اجرا می‌کند و می‌خواهند از لپتاپ و کامپیوتر شخصی اعلام استقلال کنند. پرسیدم اتاق کامپیوتر دانشکده را پیدا نکردید؟ گفتند خیلی گشتیم، اما چنین چیزی پیدا نکردیم. گفتم حتما خوب نگشتید. بعد از کلاس سری به دانشکده زدم و دیدم حق با دانشجوهاست. سایت دانشکده سابق تغییر کاربری داده و دیگر اثری از اتاق کامپیوتر برای دانشجوهای کارشناسی نیست.
پرس‌وجو کردم، گفتند اغلب دانشجوها با لپتاپ شخصی کار می‌کنند و به همین خاطر سایت بلااستفاده شده بود. از طرف دیگر، نوسازی کامپیوترهای سایت نیز پرهزینه بوده و منابع کافی برای آن وجود نداشته است. از چند دانشکده دیگر هم پرس‌وجو کردم. برخی‌شان نداشتند، یا حداقل برای استفاده عموم دانشجوها در هر زمانی که نیاز داشته باشند، در دسترس نبود و استفاده‌اش محدود می‌شد به برخی کلاس‌ها و کارگاه‌ها و رویدادهای دانشکده. تعداد زیادی از دانشکده‌ها هم که دارند، احتمالا خیلی مورد مراجعه دانشجوهای کارشناسی و به ویژه دانشجوهای ورودی جدید قرار نمی‌گیرند؛ هم از یک طرف دانشجوهای جدید امور روزمره‌شان را به شکلی راحت‌تر و بهینه‌تر با تلفن‌های هوشمندشان رتق و فتق می‌کنند و هم از طرف دیگر یا نمی‌دانند چنین امکانی در دانشکده‌شان تعبیه شده و یا حوصله‌شان سروکله زدن با تجهیزات نسبتا قدیمی سایت‌های دانشکده‌ای را تاب نمی‌آورد.
این مشاهده اگرچه محدود به یک درس از یک دانشکده بوده، اما به نظر می‌رسد:
اولا نشانه‌ای از بیگانه شدن دانشجوهای جوان‌تر دانشگاه با کامپیوترهای شخصی‌ست که در ادامه تحصیل می‌تواند آنها را با چالش مواجه کند، چرا که تلفن‌های هوشمند بعید است همه نیازهای دانشگاهی و کاری آنها را حل‌وفصل نماید،
و ثانیا افزایش قیمت کامپیوترهای شخصی و موارد نسبتا زیاد ناامنی و سرقت در اطراف دانشگاه و حتی دل‌خراش‌تر از آن که در مواردی مثل ماجرای قتل امیرمحمد خالقی می‌تواند جان دانشجوها را تهدید کند، تجهیز سایت‌های کامپیوتر دانشکده‌ها را برای دانشجوهای کارشناسی و تسهیل استفاده از آن را به‌ویژه برای دانشجوهای ترم‌های اول دانشگاه به یک ضرورت تبدیل کرده است.
منبع:
تصویربه سایت کامپیوتر دانشکده علوم ریاضی (برگرفته از وب‌سایت دانشکده علوم ریاضی) و امیر محمد خالقی دانشجوی مقتول دانشگاه تهران است.
دیدگاهتان را بنویسید